Biografie

Even voorstellen... Mijn naam is Loes van Wijk. Ik ben 21 jaar geleden geboren in Breda en opgegroeid in het dorp Bavel, samen met mijn ouders, mijn zusje en onze hond. Het dorpsleven voelt voor mij vertrouwd en prettig: alles is dichtbij, ik werk er, heb veel contact met mensen uit de omgeving en mijn beste vriendin woont letterlijk om de hoek. Die hechte en toegankelijke sfeer maakt dat ik me hier nog altijd helemaal op mijn plek voel. Een goede band met familie en vrienden is voor mij erg belangrijk. Ik haal veel energie uit de mensen om me heen en vind het fijn om altijd op elkaar terug te kunnen vallen. Ook bij SMM heb ik al veel mooie momenten gehad en veel nieuwe vrienden gemaakt. Onderaan deze pagina zijn een aantal foto's te vinden die een voor een wat te maken hebben met mijn verhaal.

School

Voordat ik bij SMM ben gekomen heb ik al wat andere scholen gehad.

Op de middelbare school heb ik tweetalig VWO gedaan. Dit betekende dat ik in de eerste 3 jaar voor 80% les had in het Engels. Alle vakken zoals wiskunde, biologie en geschiedenis waren in het Engels. Na 6 jaar heb ik hiermee uiteindelijk bij IB Engels diploma gehaald. Helaas heb ik het VWO niet in 6 jaar af kunnen ronden. Ik stond ruimschoots op slagen tot de eindexamens. Ik haalde een gemiddelde van 5.46 wat niet voldoende was. Je diploma kreeg je pas bij 5.50.

Ik heb ervoor gekozen om van mijn middelbare school af te gaan en mijn diploma te behalen in het volwassen onderwijs, oftewel VAVO. Hier deed in 3 vakken en een jaar later had ook ik mijn VWO diploma.

In september 2022 ben ik begonnen aan de Bachelor opleiding Economie en Bedrijfseconomie op Tilburg University. Vooraf leek dit echt een goede opleiding voor mij. Ik heb deze beide soorten economie gevolgd en ik dacht dat deze opleiding mijn gelukkig zou maken. Niks bleek minder waar want ik moest mega hard werken en snapte eigenlijk vrij weinig van de stof. Na het eerste half jaar had ik alle herkansingen voor het gehele jaar al gebruikt en heb ik besloten om te stoppen met deze opleiding.

Hockey 

Ik houd van sport maar hockey is toch echt mijn sport. Ik hockey al vanaf mijn 5^e bij BHV Push en hockey hier nog steeds. Mijn ouders vonden het belangrijk dat ik een teamsport ging proberen en hockey vond ik meteen leuk. Mijn vader heeft mij in de jeugd gecoacht totdat ik naar O14 ging. Ik ben altijd speelster geweest en stond achterin het veld. Toen we voor het eerst met keeper moesten spelen vond ik dat gelijk wel leuk en het ging mij wel goed af. Vanaf O14 ben ik begonnen met halve wedstrijden keepen en toen ik naar O16 ging werd ik vaste keeper. Na 1 jaar O16 ging ik naar O18 en daarna ging ik naar de jong dames omdat zij een keeper nodig hadden. Ik ging naar jong dames toen ik 16 was. Inmiddels is dat jong dames team een damesteam geworden waar ik nog steeds met veel plezier in speel. Inmiddels ben ik ook aanvoerder geworden en regel ik alle randzaken met de club voor het team. De meiden uit mijn team zijn ook echt goede vriendinnen en wij doen ook veel leuke dingen samen. Gezelligheid is ook echt belangrijk binnen ons team. Van samen een drankje doen bij de wedstrijd van Heren 1, teamuitjes en een jaarlijks teamweekend, alles doen we samen.

Goalieworks

Naast dat ik veel hockey, geef ik ook al 4 seizoenen keeperstraining. Dit doe ik voor het bedrijf Goalieworks. Ik geef training op mijn eigen club, een van de locaties van de keepersschool. Per week geef ik 2 uur training waarin een verdeling wordt gemaakt in leeftijd. Het eerste uur zijn de O12 en O14 aan de beurt, het tweede uur de O16 en O18. Ik vind het belangrijk om de kinderen wat mee te geven als het gaat om keepen. Voor mij hoeven ze echt niet de beste te zijn, zolang ze maar hun best doen en wat leren ben ik al tevreden. Ik vind het leuk om te zien dat sommige kinderen echt gegroeid zijn qua niveau. Dat maakt mij als trainster toch wel trots!

Naast dat ik training geef op de keepersschool ben ik ook vaak te vinden bij clinics en kampen van Goalieworks. Clinics zijn meestal rondom feestdagen zoals Pasen of Pinksteren. Hier komen keepers vanuit het hele land en zelfs het buitenland naartoe om te trainen. In de vakanties zijn er vaak keeperskampen waar ik ook regelmatig deel uit maak van de trainersgroep. Hier gaat het om een gezellige, leerzame maar onvergetelijke ervaring voor de kids. Het gaat niet alleen om trainen maar ook dat je elkaar leert kennen door middel van sociale activiteiten.

Afgelopen kamp ben ik ook meer betrokken geweest met het organiseren van het kamp. Denk hierbij aan het maken van het draaiboek, het organiseren van alle activiteiten/spellen en meedraaien in de keukenploeg.

Werken voor je geld:

Ik heb altijd meegekregen vanuit huis dat als je geld wil, dat je dat moet verdienen. Vanaf mijn 16^e ben ik dan ook begonnen met werken. Ook ik heb in de supermarkt gewerkt, namelijk bij de Albert Heijn achter de kassa. Na iets meer dan een jaar was ik daar wel op uitgekeken en toen ben ik aan de slag gegaan bij de groenteman in het dorp. Ik heb hier veel geleerd maar uiteindelijk toch besloten om naar de buren te gaan en bij de slager in het dorp te gaan werken. Een groter en jonger team en meer verschillende werkzaamheden sprak mij aan. Ik heb hier mega veel geleerd over hoe te communiceren met collega’s en klanten en om echt hard door te werken. De tijden zijn namelijk niet ideaal, iedere zaterdag van 7:00 tot 18:00 en als het echt druk is in de zomer, dan was het toch echt eerder uit je bed komen. Na 2,5 jaar kreeg ik de mogelijkheid om ergens anders te gaan werken wat ik ook heb gedaan omdat dit meer in de richting van mijn opleiding is. Ik ben mega dankbaar voor alle kansen die ik heb gekregen om mijzelf te ontwikkelen.

Huidige werk:

Tijdens mijn stage in het eerste jaar van SMM kreeg ik een baan aangeboden. Sinds juli 2025 ben ik werkzaam als junior salesmanager bij Sportslabel BV.  Met deze baan ben ik onderdeel geworden van de salesafdeling. Samen met nog 3 anderen waren wij verantwoordelijk voor het in goede banen leiden van salesaanvragen. Dit ging voornamelijk om clubkleding en sponsorpakken voor hockeyteams. Dit was met werk een drukke periode maar wel heel leerzaam. Sinds maart is het bedrijf verkocht aan Plutosport. Een mooie stap voor het bedrijf, de positie in de markt wordt hiermee versterkt. Hierbij horen wel wat veranderingen. Zo bestaat de winkel en het kantoor in Barendrecht nog steeds maar het is ook dat mijn sales baan eigenlijk niet meer bestaat. Ik ben aan het kijken of ik bij dit bedrijf wil blijven of dat ik een andere baan wil zoeken waarbij ik wat minder hoef te reizen en waar ik meer kan werken. Op een andere pagina kun je lezen of dit gelukt is of nog niet. 

Vallen en opstaan

Net als iedereen heb ik periodes gekend waarin ik niet zo lekker in mijn vel zat. Alleen had het bij mij wat meer impact. Al van jongs af aan ben ik gepest, simpelweg omdat ik niet voldeed aan het standaardbeeld van ‘hoe een meisje hoort te zijn’. Ik ben wat voller, heb kort haar en draag niet de meest meisjesachtige kleding. Hoe vervelend dat ook was, ik raakte er eigenlijk best snel aan gewend. Het hoorde er bijna bij, dacht ik.

Op de middelbare school ging het toch echt mis. Ik voelde me totaal niet mezelf en raakte compleet de grip kwijt. Ik trok me steeds verder terug en voelde me steeds eenzamer. Gelukkig had ik een docent met wie ik goed kon praten, dat gaf me houvast. Maar het werd toch steeds zwaarder. Op een gegeven moment zat ik elke pauze alleen op de wc, gewoon om niet met anderen te hoeven praten. Uiteindelijk besloot ik hulp te zoeken en kwam ik terecht bij een jeugdpsycholoog. Daar begon ik het proces om mezelf weer terug te vinden. Ik leerde waar mijn pijn vandaan kwam, kreeg handvatten om ermee om te gaan, en deed traumaverwerking.

In die periode verloor ik bijna al mijn vriendinnen en ook een stukje vertrouwen in mezelf. Maar juist door dat verlies begon ik te beseffen dat het belangrijk is om dicht bij jezelf te blijven. Dat je goed bent zoals je bent, en dat er echt mensen zijn die jou waarderen om wie je bent. Inmiddels gaat het goed met me. Ik leer elke dag meer over mezelf en over het leven. Ik heb nog maar een paar mensen die ik écht vertrouw en als vriend beschouw, maar dat voelt juist veilig en oprecht. Ik weet dat ik bij hen terecht kan en dat zij mij zien zoals ik ben. En dat is genoeg.